Op vrijdag 23 juni vond in het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) de Kick-Off meeting plaats voor het Hospital at Home zorgprogramma.
Sophia de Rooij, hoogleraar ouderengeneeskunde, verwelkomde de genodigden en bracht goed nieuws: “Hospital at Home is sinds 22 juni officieel een (virtuele) verpleegafdeling in het UMCG.” Achter de schermen werd hier hard aan gewerkt en dit is een belangrijke stap voorwaarts.
Maaike Pouw, arts onderzoeker, continueerde de presentatie en lichtte de huidige stand van zaken toe. Een belangrijke mijlpaal was het akkoord van de Medisch Ethische Toetsingscommissie (METc) in april 2017 op het Hospital at Home onderzoek. Tevens ging Maaike in op de draagvlakverkenning. Een tijdrovend, maar erg belangrijk proces. Want wat vinden professionals, mantelzorgers, patiënten, etc. eigenlijk van Hospital at Home?
Zorgbelang Groningen vroeg 221 personen waarvan bijna de helft in de afgelopen jaren met spoed opgenomen werden in het ziekenhuis naar hun mening over Hospital at Home. Bijna een kwart gaf aan te kiezen voor ziekenhuiszorg thuis; meer dan de helft gaf aan dat hun keuze van de situatie afhangt. Belangrijke factoren ter overweging waren de ernst van de aandoening, de belasting voor naasten, de financiële gevolgen en de hoeveelheid benodigde zorg.
Stichting Knarrenhof legde de volgende vraag voor aan een groot aantal bewoners: “Is Hospital at Home een goed alternatief voor ziekenhuiszorg?” Maar liefst 90% van de bewoners gaf aan dat zij Hospital at Home een goed alternatief vinden!
Vervolgens liet Maaike een film over Hospital at Home zien. Deze film werd gemaakt door Icare/Espria Academy, in samenwerking met een aantal partners waaronder het UMCG, om aan (ziekenhuis)artsen te laten zien welke zorg er in de thuissituatie gegeven kan worden. Er kan – en mag – heel veel thuis, maar niet iedereen weet dit (al). Binnenkort is deze film ook via onze website te zien.
Eva Houtsma stelde zich hierna voor. Zij gaat zich vanaf 1 juli volop bezig met Hospital at Home. Waar Maaike zich meer op het medisch-inhoudelijke vlak gaat richten, zal Eva naast de financiële en wettelijke aspecten ook de communicatie onder haar hoede nemen.
Lisa Bakker vertelde aansluitend over haar onderzoek: het informeren van patiënten in de niet-acute situatie. Ze vroeg aan casemanagers dementie wat ze denken dat patiënten nodig hebben aan informatie vooraf. Hierbij kwam o.a. naar voren dat informatie verstrekt moet worden vanuit patiënten perspectief. Daarom ontwikkelt Lisa een fotostrip/fotoverhaal welke de processen duidelijk uitlegt voor de patiënt. Tevens viel op dat zowel patiënten als zorgverleners veelal dezelfde vragen hebben – op de website zal daarom binnenkort een pagina worden toegevoegd met veel gestelde vragen.
Maar hoe komt zo’n doorverwijzing door huisartsen naar het ziekenhuis van deze kwetsbare patiëntengroep überhaupt tot stand en hoe kijken huisartsen aan tegen zo’n nieuw zorgprogramma? Deze vragen vormen de basis voor het onderzoek van Melvin Hazelhoff. Dit onderzoek komt voort vanuit de gedachte dat deze informatie nodig is om de beste zorg voor ouderen met een cognitieve stoornis in de acute setting te kunnen leveren. Nu wordt bijvoorbeeld weleens gezegd dat een patiënt niet beter is geworden van de ziekenhuisopname. Het gaat dan zowel om hoe de mogelijkheden in de eerste lijn geoptimaliseerd kunnen worden, als hoe het Hospital at Home-programma zo optimaal mogelijk ingericht kan worden. Zijn eerste resultaten laten zien dat zo’n doorverwijzing een ingewikkeld proces is, waar zeer veel factoren een rol in spelen. Een willekeurig genoemd voorbeeld hiervan is het beschikbaar zijn van informatie over behandelbeperkingen in de doktersdienst. Wat betreft Hospital at Home lijkt er geen ‘one size fits all’-oplossing te zijn om huisartsen te betrekken: huisartsen verschillen bijvoorbeeld sterk in de mate waarin gedacht wordt dat een samenwerking tussen de huisarts en de specialist binnen Hospital at Home tot betere zorg leidt. Melvin Hazelhoff zal zijn onderzoek in augustus dit jaar afronden.
Maaike vervolgde de bijeenkomst met een uitleg van het tijdspad en de pilotfase. In de komende periode worden er namelijk 2 sporen gevolgd: een praktisch en een voor de randvoorwaarden. Bij het praktische spoor gaat het om de pilot, de bijbehorende planning en de protocollen. De randvoorwaarden omvatten de financiering, administratie, registratie en wet- en regelgeving.
Tegen het einde aan vroeg een van de aanwezigen: “En wat als ik oud ben en geen dementie heb, mag ik dan niet naar huis onder de vlag van Hospital at Home terwijl ik dit wel graag zou willen?” Hierop werd geantwoord dat mensen met dementie zo nu en dan ook een voordeel (mogen) hebben. Wel is het zo dat als Hospital at Home een succes is, dit uitgebreid kan worden naar mensen zonder dementie, maar met andere aandoeningen.
De bijeenkomst eindigde met het zetten van handtekeningen door de aanwezigen op het Hospital at Home bord om de samenwerking te bekrachtigen. Gezamenlijk gaan we er alles aan doen om de acute patiënt met geheugenstoornissen de beste zorg te kunnen bieden op de hiervoor meest geschikte plek, thuis.
